‘Wij hebben het mooiste vak ter wereld’

Afgelopen december begonnen twaalf professionals aan de ambassadeursleergang gehandicaptenzorg. Tijdens de leergang ontwikkelen zij zich tot een ambassadeur die binnen en buiten de eigen organisatie kansen benut om het werk van begeleiders op de kaart te zetten en te verbeteren. We spreken Cheyenne Vink, Meerie Mulder en Tom Schoormans. Drie enthousiaste ambassadeurs die graag vertellen over hun motivatie om zorg te verlenen aan mensen met een beperking.

Cheyenne, Meerie en Tom
Cheyenne, Meerie en Tom

‘Mijn moeder bood altijd al ondersteuning aan voor mensen met een beperking’, begint Cheyenne Vink te vertellen. Vanaf jongs af aan ging ik met haar mee, en toen wist ik al dat ik ook in de gehandicaptenzorg wilde gaan werken’. Uiteindelijk, ben ik na een stage blijven hangen bij Ipse de Bruggen; een organisatie voor mensen met een verstandelijke beperking.’

‘De kleine geluksmomentjes, dat is waar ik het voor doe’

Ook Meerie Mulder kwam op jonge leeftijd in aanraking met mensen met een beperking. Iemand in haar nabije omgeving had een verstandelijke beperking en Meerie woonde in de buurt van een grote instelling. Nu is ze werkzaam bij WilgaerdenLeekerweideGroep; een organisatie voor mensen met of zonder een beperking die voor korte tijd of langere tijd begeleiding nodig hebben. ‘Via een snuffelstage op het voortgezet onderwijs ontdekte ik dat ik dit werk wilde gaan doen. Inmiddels doe ik dat al 22 jaar bij mijn huidige werkgever en heb het ontzettend naar mijn zin.’

Voor Tom Schoormans is het een iets ander verhaal: ‘Van kinds af aan deed ik al veel vrijwilligerswerk. Via mijn buurtvereniging kwam ik in contact met een jongen met een verstandelijke beperking. Uiteindelijk heb ik een voetbalclub opgericht voor mensen met een beperking en ben ik een opleiding gaan volgen.’ Tom is werkzaam bij stichting SOVAK, een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking.

‘Het beeld van de sector wordt gevormd door wat je op televisie ziet. Dat is niet de complete realiteit.’

Elke dag anders

Door deel te nemen aan de ambassadeursleergang hopen Cheyenne, Meerie en Tom anderen te enthousiasmeren en inspireren voor de gehandicaptenzorg. Want over één ding zijn de ambassadeurs het eens: ‘Wij hebben het mooiste vak ter wereld’.

‘Geen dag is hetzelfde’, vertelt Meerie. ‘Er zit veel variatie in de cliënten. Het kan een gemoedelijke dag zijn, maar er zitten ook complexe dagen tussen. Dat maakt het werk elke dag weer anders, en juist dat vind ik er leuk aan.’ Voor Cheyenne zit het in de kleine geluksmomentjes. ‘Samen met de cliënt de dag doorkomen en stappen vooruitmaken, dat is waarvoor ik het doe.’

Zichtbaarheid

Mensen enthousiasmeren en inspireren voor het vak, betekent volgens de drie ook dat de zichtbaarheid van de verschillende doelgroepen waarmee gewerkt kan worden moet worden vergroot.

‘Iedereen met een beperking moet meer zichtbaar worden in de maatschappij’

Meerie: ‘Het beeld van onze cliënten wordt nu vooral gevormd door programma’s als ‘Down met Johnny’ met Johnny de Mol en ‘Five Days Inside’ met Beau van Erven Dorens. Dat is niet de complete realiteit’. Tom sluit zich hierbij aan: ‘Ook cliënten met moeilijk verstaanbaar gedrag verdienen het om gezien te worden en mee te mogen doen. Als alle doelgroepen waarmee wij werken meer zichtbaar worden in de maatschappij, denk ik dat meer jongeren of potentiële zorgmedewerkers zien wat het werk daadwerkelijk inhoudt.’

Er moet dus gewerkt worden aan de beeldvorming om voldoende personeel te krijgen. En daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen. ‘Nodig professionals op de basisschool al uit om te vertellen over hun werk. Zo wordt ons werk zichtbaar voor kinderen’, stelt Cheyenne. ‘Ook op het voortgezet onderwijs kan meer onderscheid gemaakt worden tussen verschillende kanten van zorg en welzijn’, voegt Meerie toe. Meeloopdagen en stages spelen hier ook een belangrijke rol in.

Dynamisch

En waar moet je als potentiële zorgverlener aan voldoen?  ‘Affiniteit hebben met de doelgroep is cruciaal, ervaring is minder belangrijk’ zegt Cheyenne. ‘Onthoud ook dat alle doelgroepen anders zijn, het is een dynamisch vak. Daarom komt er altijd wel iets op je pad waarvan je denkt: dat is interessant.’

‘Elke cliënt is anders’, voegt Meerie toe. ‘Ook al hebben ze dezelfde aandoening. Voor iedereen is maatwerk nodig’. Dat maakt het werk uitdagend. Ik ben niet alleen hulpverlener, maar ook verpleegkundige, begeleider, politieagent, danser en soms zelfs zwemcoach. Je moet dus van alle markten thuis zijn.’

Voor Tom is samenwerking belangrijk. ‘Je hebt een belangrijke positie in het leven van de cliënt. De persoonlijke relatie met hem is belangrijk. Soms gaan er jaren overheen voordat je een vertrouwensband met een cliënt opbouwt. Je moet met hem sámen werken. Evenals met collega’s en bijvoorbeeld ouders.’ Daarom is Meerie blij dat zij in een mooi team met vaste collega’s mag werken. Maar: als ervaren kracht kan je ook leren van nieuwe, frisse blikken.’

‘Affiniteit hebben met de doelgroep is cruciaal’