De spontane knuffel van Fred

De coronacrisis is voor iedereen een moeilijke tijd, maar naasten van iemand met een beperking hebben het nog wat zwaarder. We vragen naasten die we eerder interviewden naar hun ervaringen. Sandra en Ronald Fuchs vertellen over hun broer Fred, die twee weken geleden overal in het nieuws was vanwege zijn omhelzing van minister De Jonge, bij de start van de vaccinatiecampagne in de gehandicaptenzorg. ‘We hopen dat we hem over een paar weken, als hij de tweede prik heeft gehad, weer kunnen zien.’

coronaportret Fred geeft minister de Jonge een knuffel
Beeld: ©ministerie van VWS

Ineens was hij door dat ene beeld hét gezicht van de vaccinatiecampagne in Nederland: Fred Fuchs, die minister Hugo de Jonge spontaan een knuffel gaf toen die bij de instelling Westerhonk van ’s Heeren Loo in Monster de eerste vaccinaties voor mensen met een beperking luister kwam bijzetten.

En dat terwijl zus Sandra en broer Ronald - die op deze site eerder vertelden over hun leven als naasten van Fred, die het syndroom van Down heeft - dachten dat er alleen een foto voor het plaatselijke krantje werd gemaakt.

Sandra: ‘Wij waren er niet bij die dag. We kennen hem, en weten dat hij dan alleen maar bij ons wil zijn en zijn mondkapje niet op wil. Maar Ronald had wel toestemming gegeven voor het maken van een foto, zonder precies te weten waarvoor. We dachten aan de lokale media, maar opeens stond Fred echt óveral. Op alle sociale media van minister Hugo de Jonge en honderden anderen, Linda de Mol en andere BN’ers hebben de foto gedeeld, hij was te zien bij RTL Boulevard, bij het Journaal en Goedemorgen Nederland, en nu staat hij zelfs in de Privé!’

‘Wij weten bijna zeker dat die omhelzing voor Fred niet eens te maken had met blijdschap over de vaccinatie die hij ging krijgen. Misschien prik ik de ballon nu een beetje door, maar dat knuffelen is gewoon zoals Fred ís’

Het was een gekkenhuis

‘We hebben er echt tienduizenden reacties op gehad. Het was een gekkenhuis. Er waren een paar zure reacties bij, maar de meeste waren vooral blij en leuk. Heel veel mensen schreven dat we nu allemáál een Fred in ons leven nodig hebben. Dat is toch prachtig? Fred heeft het zelf wel een beetje door dat het iets bijzonders was en hij vindt dat wel leuk. Maar hij heeft nog niet eens alles gezien. We maken een boek met alle knipsels voor hem en dat krijgt hij dan later. Daar zit zeker het gedicht in dat iemand over de foto maakte’:

Een klein gebaar

Maar ook groot en oprecht

Zo uit het hart en zo levensecht

Geen afstand, gecreëerd door verschillen

Maar gewoon doen wat we eigenlijk allemaal willen

Juist wanneer ik mij soms afvraag of de mensheid nog kan worden gered

Houd ik hoop voor de toekomst door de knuffel van Fred

Iemand die iets aardigs zegt is al snel zijn grote vriend

Ronald, lachend: ‘Wij weten bijna zeker dat die omhelzing voor Fred niet eens te maken had met blijdschap over de vaccinatie die hij ging krijgen. Misschien prik ik de ballon nu een beetje door, maar dat knuffelen is gewoon zoals Fred ís. Als jij hem hier thuis zou ontmoeten, dan doet hij precies hetzelfde. Fred zat vooraan, en misschien heeft Hugo de Jonge iets tegen hem gezegd. Bij Fred is het zo dat iemand die op een aardige manier tegen hem praat al snel zijn grote vriend is.’

Sandra: ‘En omdat hij best slecht ziet, zegt hij al gauw tegen mensen: hé, ik ken jou. Wij konden dat zien op een andere foto waar hij op een bepaalde manier met een vinger naar de minister wijst. Wij herkennen dat gebaar: ‘Ik ken jou!’, zegt ‘ie dan. Maar op zijn manier besefte Fred ook wel dat er iets bijzonders gebeurde. Gisteren vroeg hij me wanneer we elkaar weer kunnen zien. Ik vertelde hem dat wij nog even op ónze prik moeten wachten. En toen zei hij: het kan wel, want ik heb mijn prik gehad. Dus hij heeft wel een beetje door dat het daardoor straks veilig weer kan.’

Alsof hij wil weten of het wel goed gaat met óns

Ronald: ‘Het is voor Fred soms best lastig geweest het afgelopen jaar. Hij is erg van gewoontes, en kwam voor corona elk weekend bij ons in Scheveningen langs, terwijl wij elke donderdagavond in het huis op bezoek gingen. Tijdens de eerste lockdown was dat ineens afgelopen. We hebben geprobeerd uit te leggen dat langskomen even niet kan, en dagelijks contact met hem gehad via Skype. Elke avond even bellen, zeggen dat alles goed ging. Hij voelde wel dat er iets aan de hand was, maar kon niet goed beseffen wát.’

‘Zo hebben we het in die tijd aardig kunnen opvangen. Als we bellen, gaat hij de hele familie af, alsof hij wil weten of het wel goed gaat met óns allemaal. Normaal gesproken geven we hem wat dingetjes mee naar huis als hij bij ons is geweest. Wat snoep en wat papierwerk, een boekje, een cd’tje. Dat hebben we toen steeds opgestuurd. Elke week een pakketje met zijn vaste dingetjes, iets om naar uit te kijken.’

Fred krijgt een vaccinatie
Beeld: ©Ministerie van VWS

Ik wil hem nú even vasthouden

Sandra: ’Fred is in februari vorig jaar 65 geworden. Dat hebben we nog nét heel groots in Westerhonk gevierd, met veel mensen en met een zanger erbij. Dat was echt superleuk. De lockdown kwam twee weken later, en toen hebben we hem van half maart tot begin juli niet in levenden lijve gezien. Dat was lastig, maar we vertelden steeds weer waarom het was, dat Ronald en ik elkaar ook niet mochten zien en dat alle winkels dicht waren. Na juli kwam hij weer hier en gingen we ook weer langs, alleen niet naar binnen. We toerden dan een uurtje in de auto, als verzetje.’

‘Want het is intussen wel saai voor hem in het huis. Er is nog steeds geen dagbesteding. En de goede vriend die hij er had, is helaas verhuisd. Een gelukje is dat Fred zichzelf redelijk goed kan vermaken, met een beetje knutselen en muziek luisteren. Maar hij zegt wel af en toe tegen ons: beetje saai hoor. Ik heb enorme bewondering voor hem dat hij het zo goed doet. Maar ook voor ons is het soms moeilijk. Ik weet nog dat Ronald vorig jaar mei zei: ik ben er nu zó klaar mee, ik wil hem nú even vasthouden.’

Voorzichtig zijn, zeker met nieuwe varianten

Ronald: ‘Ja, hij knuffelt zoals gezegd gewoon graag. Dat is hoe hij is. Dan is het dus écht fijn als je hem weer gewoon kunt zien. Nu hij een paar weken geleden die prik heeft gekregen, mogen we weer even niet op bezoek en mag hij zeker niet mee naar huis. Hij moet de tweede nog krijgen, en in die tussentijd is het heel belangrijk dat hij niet ziek wordt. Sowieso niet vanwege zijn leeftijd en gesteldheid, maar ik heb ook begrepen dat de eerste prik zinloos was als hij juist in die periode ziek wordt.’

Sandra: ‘Dus dan kun je toch beter voorzichtig zijn, zeker met al die nieuwe varianten. Nu hopen we maar dat het een paar weken na die tweede prik weer kan, ook al hebben wij de vaccinatie dan vrijwel zeker nog niet gehad. Maar dan is Fred in elk geval beschermd en veilig. Zijn hele woning is overigens tegelijk gevaccineerd. En al kunnen wij daar dan nog niet naar binnen, hopelijk kan hij wel weer gewoon met ons mee. Daar zal hij erg blij van worden. En wij ook.’