Passende zorg voor specifieke doelgroepen met ingewikkelde zorgvragen

Titel: Programma Volwaardig Leven.
Passende zorg voor Martijn.

Tim:
We zijn vandaag in Udenhout en we gaan nu naar Martijn.
We gaan kijken waar hij woont.

Angeline – Moeder van Martijn:
Ja, ik ben de moeder van Martijn.
Martijn is hier 15 maart 2018 geplaatst.
Dat ging niet heel gemakkelijk, we hebben jaren, jaren en jarenlang gezocht naar goeie zorg.
Naar passende zorg voor Martijn waar hij zich ook zou kunnen ontwikkelen.
En Martijn is heel erg autistisch.
Hij heeft wel een hoog IQ maar zijn autisme belemmert hem eigenlijk dag en nacht in zijn doen en laten.
En rond zijn puberteit werd dat eigenlijk steeds moeilijker, moeizamer ja.
Ik kan met hart en ziel zeggen: geweldig wat ze voor Martijn doen.
En hoe Martijn ook stukje bij beetje het gewone leven terugkrijgt.

Andy – begeleider Martijn:
We wonen hier met vier andere bewoners.
De dag is gewoon volledig gevuld en dan gaan we kijken waar Martijn ondersteuning nodig heeft en dan ronden we alle activiteiten die we gedurende de dag doen samen af.
De ene keer, als Martijn zijn gemoedstoestand goed is, dan kunnen we hem meer ruimte geven om dingen zelf te doen.
Is zijn gemoedstoestand wat minder dan zullen we wat dingen van hem overnemen of extra samendoen.

Martijn: Het bouwen…
Ja, ik vind LEGO erg leuk speelgoed.
We beginnen de dag bij de groene poort met wat te drinken en soms een sigaret.
Dan bladeren harken, goed.

Angeline – Moeder van Martijn:
Ja, dat vond je thuis ook altijd leuk he, de tuin bijhouden.
Ja, ja.

Martijn: Ik ben graag buiten.

Tim: Hoe was Martijn vroeger?
Hoe was de situatie hier?

Angeline – Moeder van Martijn:
Ja, nou, Martijn is altijd een heel lief, aardig en rustig kind geweest.
Heel erg gehecht aan structuur maar ook heel erg vast in zijn gewoontes.
Eigenlijk is dat gebleven totdat hij een jaar of zeventien was.
En als je achttien bent dan moet je hulpvragen zelf formuleren, dat kreeg hij zelf niet helder.
En anderen zagen eigenlijk ook niet wat zijn hulpvraag was.
Toen ging het eigenlijk best wel snel bergafwaarts en dan kom je uiteindelijk bij de GGZ terecht.
Hij vereenzaamde steeds meer, voelde zich buitengesloten in de maatschappij.
Hij heeft alle kenmerken van Asperger en daar kan je prima mee leven, je kan jezelf zelfs prima ontwikkelen.
Je kan een heel volwaardig leven leiden, maar dan moet er wel aandacht voor zijn en wat er nu gebeurt is dat hij op de verkeerde plek terecht komt.
Achter de PC kijken wat er is, waar hij eventueel geplaatst kon worden.
Je zoekt, je zoekt, je zoekt.
Er gaan jaren aan vooraf en ik had zoiets van: het moet in elk geval niet slechter worden dan dat het al is.
Centrum voor Consultatie-expertise was de eerste die tegen mij zei van: Heb jij weleens gehoord van ASVZ.
Ik ben op heel veel plekken wezen kijken, ik ben op 36 plekken wezen kijken maar ik zag eigenlijk niemand lachen.
En daar werd er gewoon gelachen en ik zag ook dat iedereen kon zijn wie die wilde zijn.
Weet je, dat is natuurlijk ook wat ik andere ouders wil zeggen: vaak kijk je in een bepaalde hoek maar maak het breder.
En dat kan alleen maar door voorlichting.

Martijn: Het was mij dus niet gelukt, ik weet dus niet zo goed hoe het is om ergens te wonen waar dat ik de deur juist zelf af kan sluiten.
Ik vroeg mij af of dit als het ware een wereld is waar dat ik dat soort mogelijkheden heb om dat voor elkaar te krijgen.

Aftiteling.